قسمتی از شعر پند آموز رضا درویش
ای براغصه وغم هرای دنیا تا کی گ حرص بیخود گو یون از مو .یون از تو تا کی گ
Ay bra ghosse vo ghem heraye donya ta ki gha
Herse bikhod gho yon ez movo yon ez to ta ki gha
ای برادر غصه وغم برای دنیا تا کی
حرص دنیا بیخود خوردن که این از من هست وآن از تو تا به کی
یک رو جی فکر خویت به وچگو بفکر تو نه جون کنی هر شو ورو هرای اولاد تا کی گ
Yak ro gi fekre khoyet be vache go befkre to na
Jon keni her shovo ro hraye avlad ta kii gha
یک روز هم فکر خودت باش فرزند بفکر تو نیست
جان کندن هر روز وهر شب برای اولاد تا به کی
بنده خدا ب وشکر خدا ک شو ورو بندگی دلو تو بندگی شیطون تا کی گ
Bende kheda be vo shokre kheda ke shev vo ro
Bendegi deleto bendegi sheyton ta ki ga
بنده خدا باش وشکر خدا کن شب وروز
بندگی دل خود وبندگی شیطان تا به کی
اچ پوره یی ناز قاتل پیش ب نکشا دنیا قاتل پیت بو ناز دنیا تا کی گ
Ech poree naze ghatel peyesh be naka sha
Donya ghatele peyet bo naze donya ta ki ga
هیچ فرزندی ناز قاتل پدرش را نکشید
ندانست دنیا قاتل پدرش بود ناز کشیدن دنیا تا کی